Raptem kilka dni temu obchodziliśmy już 77 rocznicę Warszawskiego Powstania. Jak wiemy z historii Polski, była to wówczas największa akcja zbrojna podziemia w Europie okupowanej przez Niemców. Na mocy rozkazu Dowódcy Armii Krajowej generała Tadeusza Komorowskiego, rozpoczęła się pierwszego sierpnia 1944 roku. Podczas kolejnych 63 dni powstańcy rozgrywali bitwę, której ideą była Polska niepodległa, wolna od okupacji niemieckiej i sowieckiej dominacji. Wedle ustaleń, aż 16 tysięcy osób straciło życie w czasie walki o stolicę, z kolei rannych zostało 25 tys. osób, wśród nich ponad 6 tysięcy ciężko rannych. Poza tym, około 30 procent osób, które podczas Powstania Warszawskiego poniosły śmierć, to ofiary mordów przeprowadzanych poprzez policyjne formacje niemieckie a także wojskowe. Bezwzględnie największe natężenie rzezi na ludności cywilnej miało miejsce w okresie dwóch pierwszych tygodni sierpnia 1944 - podczas gdy wszedł w życie rozkaz Hitlera o ludobójstwa w Warszawie.
Jednakże, pomimo dużego poświęcenia oraz niewiarygodnego bohaterstwa żołnierzy Armii Krajowej, i zwykłych cywili - Powstanie nie powiodło się. Pomimo tego, z całą pewnością warto dbać o odwagę i pamięć ludzi biorących aktywny udział w walkach i po prostu oddać im zwyczajny szacunek, bo przecież dzielnie walczyli o wolność i godność człowieka. Dlatego też warto nie tylko w ten jeden dzień w trakcie całego roku, ale też co pewien czas zatrzymać się na kilka chwil w tej codzienności i pomyśleć o tym, ile poświęceń oraz wyrzeczeń musieli znosić ludzie w tamtych trudnych czasach i w jak honorowy sposób pokazywali swoją odwagę, heroizm, determinację oraz chęć jednoczenia się. Obecnie nietrudno jest niesłusznie oceniać tamtych ludzi, jednak nie zapominajmy o tym, iż żyli oni w zupełnie innych czasach niż my. Warto jeszcze zapoznać się dobrze z historią Powstania Warszawskiego, po to by poznać więcej szczegółów, które też są istotne i potrafią zmienić nasze myślenie w zasadzie diametralnie. Ukażmy swoją empatię oraz respekt.
Zostaw komentarz